Hall & Oates' 'I can't go for that' in de steeds dieper wordende duisternis, 'Sophisticated Lady' van Duke Ellington in een nachtelijke taverne, 'Five spot after dark' van Curtis Fuller die Takahashi liet kennismaken met de trombone -- in de nieuwste van Japans sterschrijver Haruki Murakami lopen muziek, toeval (of is het noodlot?), katten en mysterie als naar traditie dwars door elkaar. After dark vertelt over de nachtelijke ontmoetingen tussen Mari, lezend in een café, Takahashi, spelend in een bandje in de kelder van een appartementsgebouw, Korogi (Japans voor 'krekel' omdat ze haar echte naam niet wil geven) en een Chinese prostituee. Er is ook Eri, het zusje van Mari, die al twee maanden in een diepe slaap verkeert en die we van op een afstand gadeslaan. Een klok die steeds een later uur aangeeft aan het begin van elk nieuw hoofdstuk toont het onvermijdelijke verstrijken van de tijd. Nu en dan lijken de figuren in elkaar over te lopen, maar hoe dat precies gebeurt, wordt de lezer niet duidelijk. Het draagt bij aan de steeds dreigendere sfeer van het boek. Pas in de dialogen tussen Mari en Takahashi, of Shirakawa en zijn vrouw, sijpelen het absurde maar ook eenzaamheid door.

Hier en daar doet de sfeer die Haruki Murakami oproept denken aan In de misosoep van zijn landgenoot Ryu Murakami (geen familie). Dezelfde onbestemde, maskerachtige gezichten, dezelfde constante dreiging van deformatie en claustrofobie laten de andere kant van een alom bekende werkelijkheid zien. Die dreiging is dan ook veel meer dan in zijn overige werk aanwezig in After dark -- het overstemt de poëzie die bv. Spoetnikliefde kenmerkte. Ook het bestaan van verschillende parallelle universums was manifester aanwezig in zijn magnum opus De opwindvogelkronieken. Is het omdat After dark compacter geschreven is? Of wilde Murakami het terrein van de thriller bewandelen? Alleszins nodigt After dark uit om zelf de nacht te gaan verkennen, met alle vreemde figuren die de stad dan bevolken. [Marjan Bex]

Vervreemding is een terugkerend motief in het werk van de prominente Japanse auteur Murakami (1949) en het centrale thema in deze roman die speelt in een nachtelijke Japanse grootstad. Mari, een meisje van 19, brengt de nacht lezend in de kroeg door. Daar ontmoet ze de trombone spelende student Takahashi die ook Mari’s beeldschone zus Eri kent. Deze Eri wordt in haar slaap gadegeslagen door een sinistere figuur. De lijnen van Mari en Takahashi kruisen die van een gevechtskampioene, nu receptioniste in een lovehotel, die van een daar aangerande prostituee, die van een gangster op een motor en die van een computerspecialist met sadistische trekken. Steeds indringender kruisen verhaal- en levenslijnen tot de schone slaapster ontwaakt. Opnieuw een vernuftig gecomponeerd verhaal dat speelt op het grensgebied tussen droom en werkelijkheid, waarin de figuren dreigen te verzinken in parallelle werelden. Een boeiende roman, geschreven in een droge, onderkoelde filmische stijl, niet wars van absurde humor, met zowel snelle, razend spannende als trage, filosofische, onmetelijk trieste passages. Normale druk.